Son zamanlarda kendimi ne zaman kötü hissetsem, mutsuz olsam hırsımı hep saçlarımdan çıkartmışımdır.. Can sıkıntısı, taramama isteği vb. Bunların hepsini alt alta koyunca, kısa saç kaçınılmaz oluyor.
Kendime hep söz veriyorum, saçlarımı nisandan önce kestirmeyeceğim diye.. Malumunuz, "mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır."
Bunu sanki hiç duymamış olan ben hep mart aylarında saçlarımı kısacık kestirdim. Son 2 senedir hep böyle. Soğuk havalarda kısacık saçlarla gezmek hiç de kolay olmuyor.
Her yere bere ile girip çıkıyorum. Utanmasam gazeteye bile bere ile gideceğim..
Ne diyelim, hava kandırdın yine beni. Umarım son olur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder